مطالعه رفتار ساختمان فولادی مجهز به جداساز پایه و میراگر تحت زلزله های نزدیک گسل با استفاده از پالس مصنوعی

در سالهای اخیر، تکنولوژی ساخت و طراحی سیستم های مقاومی چون جداساز لرزه ای و میراگرها پیشرفت زیادی داشته است. از سوی دیگر، به دلیل اثرات مخرب زلزله های نزدیک گسل و در دسترس نبودن تعداد کافی از این رکوردها ، اثر آنها بر این تجهیزات همواره مورد بحث بوده و موضوعی ناتمام تلقی شده است. با هدف کاهش زمان تحلیل در سازه و به دلیل کم بودن رکوردهای ثبت شده از زلزله های حوزه نزدیک دانشمندان زیادی در پی شبیه سازی این رکوردها برآمدند و با معرفی توابعی برای مدلسازی این رکوردها شروع به ساخت پالس مصنوعی دارای اصلی ترین ویژگی رکورد نزدیک گسل کردند. به دلیل اثرات متفاوت زلزله های نزدیک گسل بر سازه های دارای جداساز پایه و میراگر و اثرات مخرب زلزله های نزدیک گسل بر بعضی سازه های دارای جداساز پایه و همچنین مبهم بودن اثرات پالس های مصنوعی بر سازه، لزوم مطالعات بیشتر در این زمینه حس می شود به همین دلیل در این تحقیق سعی شده با ساخت پالس های مصنوعی حوزه نزدیک، ابتدا اثر این پالس ها را بر سازه فولادی با قاب خمشی متوسط با پایه گیردار مطالعه کرده و سپس با مجهز کردن سازه مذکور به جداساز پایه اثر پریود و سرعت پالس مصنوعی بر سازه جداسازی شده بررسی شود. در ادامه با بکارگیری میراگرهای adas و اصطکاکی در طبقات مشکل زیاد بودن دریفت داخل طبقه ای برطرف گردیده و مشاهده شد که با دور کردن پریود جداساز از پریود پالس های مصنوعی نیز می توان دریفت طبقات را کنترل کرد. یکی دیگر از مشکلات سازه جداسازی شده تحت پالس های مصنوعی، زیاد شدن تغییر مکان روی جداساز با افزایش سرعت و پریود پالس بود که با قرار دادن میراگر adas و اصطکاکی در پایه ساختمان جداسازی شده این مقدار نیز به محدوده مجاز نزدیک شد اما پاسخ سازه ای مقدار کمی افزایش یافت. به عنوان پیشنهاد برای تحقیقات آینده نیز بررسی مولفه های بیشتر و انواع دیگر میراگرها و جداسازهای پایه در سازه و تغییر نوع سازه یا استفاده از توابع دیگری برای ساخت پالس مصنوعی می تواند اطلاعات بیشتری در این زمینه در دسترس قرار دهد.